پروپزال کارشناسی ارشد رشته علوم دامی گرایش فیزیولوژی دام

موضوع :

جدا سازی سلول های بنیادی اسپارماتوگونی بز ،همکشتی با سلولهای سرتولی و انجماد ان ها

پروپزال کارشناسی ارشد رشته علوم دامی گرایش ژنتیک و اصلاح نژاد دام

موضوع :

عنوان فارسی

بررسی ضرایب اقتصادی برخی صفات گوسفند نژاد قزل در منطقه لیقوان

پروپزال کارشناسی ارشد رشته علوم دامی گرایش ژنتیک و اصلاح نژاد دام

موضوع :

تعیین توالی ناحیه بسیار متغییر (HVR-I) از DNA میتوکندری مرغ مازندرانی ایران

پروپزال کارشناسی ارشد رشته علوم دامی گرایش فیزیولوژی دام

موضوع :

تاثیر استفاده از مکمل های چربی در جیره های فلاشینگ بر عملکرد تولیدمثلی میش­های قزل     

پروپزال کارشناسی ارشد رشته علوم دامی گرایش ژنتیک و اصلاح نژاد دام

موضوع :

عنوان فارسی

پروپزال کارشناسی ارشد رشته علوم دامی گرایش مدیریت دامپروری

موضوع :

بررسی شاخص‌های تولیدمثلی گله‌های گاو شیری استان‌های آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی و مقایسه آن با استاندارد‌های موجود

پروپزال کارشناسی ارشد رشته علوم دامی گرایش تغذیه دام

موضوع :

تأثیر سطوح مختلف پسماندهای رستوران در جیره­های غذایی بره­های پرواری بر ساختار بافت­شناسی و هیستومتریک وشاخص آپوپتوزی بافت پوششی شکمبه

اثرات مفید گیاهان دارویی بر عملکرد حیوانات

- اثرات مفید گیاهان دارویی بر عملکرد حیوانات

الف) تحریک مصرف خوراک – اشتها آور

ب) ازدیاد ترشح آنزیم‌های گوارشی، افزایش قدرت هضم و جذب مواد مغذّی

ج) تحریک سیستم ایمنی – تقویت کننده‌های ایمنی

د) ضد باکتری، ضد ویروسی و ضد فعالیت‌های التهابی، ضد باکتری

ذ) دارای فعالیت ضد کوکسیدیوزی و ضد انگلی

اسانس‌های گیاهی ترکیب پیچیده‌ای از اجزای مختلف شیمیایی با مقادیر گوناگون می‌باشند. به علت تغییرات زیاد در این ترکیبات، اثرهای بیولوژیکی اسانس‌ها متفاوت می‌باشد. خواص ضد میکروبی بعضی از اسانس‌های گیاهی شناخته شده است. با توجّه به این خواص و سایر اثرهای بیولوژیکی، اسانس‌ها به عنوان یک جایگزین مناسب برای آنتی‌بیوتیک‌ها با اهداف درمانی مطرح می‌باشند.

آلجیک و همکاران (2004). اظهار داشت که روغن‌های ضروری حاصل از برخی گیاهان، کارآیی حیونات را بهبود می‌بخشد.

جامروز و همکاران (2003). به این نتیجه رسیدند که عصاره‌های گیاهی، تعداد کل اشریشیاکولی و کلستریدیوم را در روده مرغ‌ها کاهش می‌دهند.

(واندرومی، 1998) گزارش کرد گیاهان حاوی تعدادی از عوامل مؤثر زیستی مانند: آلکالوئیدها، فلاونوئیدها، بیوفلاوین، گلوکوزیدها و موسیلاژها هستند که در ساز و کار عمل گیاهان در بدن موجودات مصرف کننده تأثیرگذار می‌باشند، گیاهان دارویی می‌توانند به عنوان جایگزین آنتی‌بیوتیک‌ها مورد استفاده قرار بگیرند و استفاده از روغن‌ها استخراج شده از گیاهان کار آیی سیستم ایمنی طیور را بهبود می‌بخشد.

 فرآورده‌های گیاهان به عللی نظیر در دسترس بودن، راحتی کاربرد، نداشتن اثرات سوء جانبی و خواص ضد- باکتریایی و ضد اکسیداسیونی به صورت سنتی برای درمان بعضی از بیماری‌ها در انسان و حیوانات از دیر باز استفاده می‌شوند (نوری‌زاده و همکاران، 1383).

گوشت بلدرچین و تخم بلدرچین تغذیه

گوشت بلدرچین

 در سال‌های اخیر گوشت بلدرچین به عنوان یک منبع پروتئین در اکثر فروشگاه‌های مواد پروتئینی به صورت بسته بندی شده عرضه می‌شود و مصرف آن روز به روز افزایش می‌یابد. طعم مطبوع گوشت عمدتاً مربوط به مادة گلیکوژن موجود در سلول‌های ماهیچه می‌باشد و هر چه ماهیچه‌ها در طول حیات حیوان فعال‌تر باشند، گوشت آن‌ها لذیذتر خواهد بود. از طرف دیگر، هرچه حیوان دارای فعالیت و جنب و جوش بیشتری باشد، میزان گلیکوژن در ماهیچه افزایش یافته و سبب بهتر شدن کیفیت گوشت قرمز خواهد شد.

بلدرچین، حیوانی با خصوصیت پرندگان وحشی شکاری پر جنب و جوش می‌باشد و به دلیل خواص مذکور گوشت بسیار خوش طعم و مقوی دارد. از طرف دیگر بزرگ‌ترین ماهیچة پرندگان، ماهیچة سینه می‌باشد که این عضو در پرندگان مثل مرغ و خروس به دلیل عدم پرواز دارای بافتی خشن و طعمی نه چندان لذیذ است، در حالی که در مورد بلدرچین به علت جنب و جوش و فعالیت زیاد گوشت سینه علاوه بر این که حجم قابل توجّهی از کل لاشه را تشکیل می‌دهد، دارای طعم خوشمزه نیز می‌باشد و سینه با 40 درصد از سهم لاشه آماده بریان نسبت به سایر طیور، بالاترین میزان را به خود اختصاص می‌دهد. بلدرچین در تقسیم سینه و گوشت خالص (80 تا 82 درصد) و استخوان (11 تا 12 درصد) و پوست (6 تا 9 درصد) بهترین بازده را نسبت به سایر طیور دارد (گلزار ادبی، 1385).

1-11- تخم بلدرچین

تخم بلدرچین از دیر باز به بیماران تجویز می‌شود امروز نیز جایگاه طبیعی خود را تقریباً باز یافته است به نظر قدما تخم بلدرچین رنگی و لکه لکه بوده و بسیار کوچک و در حدود 10 گرم وزن دارد و تخم بلدرچین از نظر کیفیت با تخم سایر پرندگان مقداری تفاوت دارد به طوری که میزان پروتئین آن 2/3 درصد و میزان پروتئین زرده آن 1/5 درصد بیشتر از تخم مرغ معمولی است. مقدار فسفر و کلسیم در تخم بلدرچین 5 برابر و آهن 5/4 برابر تخم مرغ معمولی می‌باشد. مقدار ویتامین B₁ و 2 B در تخم بلدرچین 6 برابر و میزان ویتامین ₁₂ B آن 15-14 برابر تخم مرغ است، به عبارت ساده‌تر ارزش غذایی هر گرم تخم بلدرچین به اندازه 4 گرم تخم مرغ است (بنی اسدی، 1374؛ نصیری، 1376).

میزان کلسترول زردة تخم بلدرچین 78/21 میلی‌گرم در هر گرم زرده و لگهورن سفید 61/20 میلی‌گرم در هر گرم زرده بوده و این ارقام نشان می‌دهد که کلسترول زردة تخم بلدرچین بیشتر از تخم‌مرغ می‌باشد (ماهری سیس، 1376). بررسی‌ها نشان داده است که تخم بلدرچین از نظر ترئونین و لیزین غنی‌تر از تخم‌مرغ بوده ولی از نظر ایزولوسین فقیرتر است (ماهری سیس، 1376). همچنین تخم بلدرچین از نظر زرده، مادة خشک، چربی، کلسیم، فسفر، مولیبدن، ویتامین A و فسفولیپید به ویژه لیستین غنی‌تر از تخم‌مرغ بوده، ولی از نظر منگنز، روی و کاروتن فقیرتر است. تخم بلدرچین از نظر وزنی شامل 5/59 – 5/58 درصد سفیده، 32-31 درصد زرده و 5/9 درصد پوسته می‌باشد (ماهری سیس، 1376). وزن مخصوص تخم بلدرچین 1065-1060 می‌باشد (ناظر عدل، 1375). تحقیقات نشان داده است که اکثر مشخصات فیزیکی و شیمیایی تخم بلدرچین تحت تأثیر تغذیه، سن، نژاد، سیستم نگهداری، فصل، دما و رطوبت تغییر می‌کنند (ماهری سیس، 1376).

1-12- تغذیه

در مقام مقایسه با مرغ، بلدرچین ژاپنی طبیعتی ناآرام‌تر و متابولیسمی فعال‌تر دارد و این امر میزان نیاز پرنده را به جیرة نگهداری افزایش می‌دهد. با توجّه به رشد سریع بلدرچین‌ها در 6 هفتة اوّل زندگی و همچنین تولید زیاد تخم نسبت به وزن آن‌ها که بالغ بر 5/3 – 3/3 کیلوگرم در سال می‌شود. (20 برابر وزن خود بلدرچین)، به غذای متراکم‌تری (انرژی و پروتئین زیادتری) نیاز دارند (ناظر عدل، 1375).

معمولاً مواد غذایی، به ویژه در سنین اولیه به صورت آردی در اختیار بلدرچین‌ها گذاشته می‌شود که بعداً می‌توان غلات را درشت‌تر آسیاب نمود و همچنین می‌توان غذا را به صورت پلت با قطری در حدود 2 میلی‌متر نیز درآورده و مصرف نمود (ناظر عدل، 1375).

کلیة مواد غذایی که در مرغ قابل مصرف هستند، در بلدرچین نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند (حقیقی خوشبو، 1375).

مقدار غذا به طور متوسط 30-25 گرم برای هر بلدرچین تخم گذار و بالغ در روز برآورد می‌گردد و در کل دورة پرورش (6 هفتة اول زندگی) مقدار غذا مصرفی در حدود 650-600 گرم (سه هفتة اول حدود 250-220 گرم و سه هفتة دوم 400-350 گرم) برای هر قطعه محاسبه می‌گردد و ضمناً ماده‌ها به سبب رشد بیشتر و سریع‌تر، مصرف غذای نسبتاً بیشتری در مقایسه با نرها دارند (ناظر عدل، 1375).

در هفتة اول زندگی بلدرچین‌ها به غذای کمتری نیاز دارند (کمتر از 5 گرم در روز) ولی به تدریج نیاز به غذا به ویژه در اواخر رشد افزایش می‌یابد (ناظر عدل، 1375؛ امامی میبدی، 1372).

خواص بیولوژیکی بلدرچین

خواص بیولوژیکی بلدرچین

بلدرچین که به نام‌های بوف، بدبده و کرک نیز در مناطق مختلف کشور معروف است، جزو پرندگان شکاری بوده و دارای جثه‌ای کوچک می‌باشد و به صورت وحشی ب، جزو پرندگان شکاری بوده و دارای جثه‌ای کوچک می‌باشد و به صورت وحشی بیشتر در مزارع غلاّت مشاهده شده و در چمن‌زارهاآشیانه می‌سازد. بلدرچین وحشی پرنده‌ای مهاجر بوده که می‌تواند در فاصلة 1000-400 کیلومتر مهاجرت نماید و در سال 14-7 تخم می‌گذارد که وزنی در حدود 10 گرم دارند (دیانی، 1376؛ ناظر عدل، 1375؛ شین ایتو، 1994). بلدرچین‌های وحشی در نواحی خشک مرتع به طور دسته جمعی زندگی کرده و در فصل جفت‌یابی زندگی اجتماعی را رها کرده و به صورت یک جفت نر و ماده با ساختن لانه بر روی زمین صاف، زندگی مشترکی را آغاز می‌کنند. بلدرچین‌ها، به ویژه بلدرچین نر صداهای مخصوصی در هنگام جفت‌یابی از خود بروز می‌دهد که جنس مخالف را به خود جلب نماید. این صداهای جفت‌یابی هم زمان با آغاز سن بلوغ یعنی 6-5 هفتگی بروز می‌نماید. صدای بلدرچین ژاپنی کلفت ولی صدای بلدرچین معمولی لطیف و موزون است (ناظر عدل، 1375).

 در بلدرچین برخلاف سایر طیور، بلدرچین‌های ماده سنگین‌تر (20 درصد) و جثة بزرگ‌تری نسبت به بلدرچین‌های نر دارند (حقیقی خوش خو، 1375).

طول بدن بلدرچین ژاپنی تقریباً 15 سانتی‌متر و بلدرچین معمولی 18 سانتی‌متر است، تشخیص جنسیت در سه هفتة اوّل بسیار مشکل و توأم با خطای زیاد است ولی بعد از سه هفتگی شناسایی به طور واضح امکان پذیر است بدین معنی که در بلدرچین‌های نر، پرهای گردن قهوه‌ای و پرهای سینه قرمز مایل به قهوه‌ای روشن (دارچینی یا کرم حنایی) بوده، درحالی‌که در بلدرچین‌های ماده پرهای گردن و سینه روشن با لکه‌های سیاه رنگ به شکل نقطه‌ها یا نوارهایی ظاهر می‌شوند. روش دیگری تشخیص این است که بلدرچین‌های نر دارای غده‌ای به اندازة یک فندق در قسمت بالای کلواک قرارگرفته که مایع سفیدی در اثر فشار و تحریکات ترشح می‌شود که نباید آن‌ را با اسپرم اشتباه نمود و روش سوم تشخیص جنسبت به روش ژاپنی با 98 درصد اطمینان می‌باشد ولی مهارت خاصی نیاز دارد (ماهری سیس، 1376).

جوجه‌های بلدرچین با پوشش کرک قهوه‌ای راه راه در پشت، از تخم در می‌آیند، هنگام تولد وزنی حدود 8-6 گرم داشته و بسیار پرتحرکند. بلدرچین در سن 45-35 روزگی بالغ شده و بلدرچین ماده در بین 6-5 هفتگی شروع به تخم‌گذاری می‌کند. نرها نیز به محض بلوغ شروع به آواز خواندن می‌کنند (ماهری سیس، 1376).

وزن بلدرچین نر در 6 هفتگی بین 120 تا 150 گرم و در مورد بلدرچین ماده 150 تا 180 می‌باشد. تا سن سه هفتگی، سرعت رشد نرها و ماده‌ها تقریباً یکسان است ولی از سن سه هفتگی ماده‌ها رشد سریع‌تری پیدا می‌کنند. رشد نرها از 8 هفتگی و ماده‌ها از 9 هفتگی بسیار کند گشته ولی تا سن 3 تا 5/3 ماهگی رشد به صورت بسیار بطئی ادامه می‌یابد (گلزار ادبی، 1385).

وزن بلدرچین‌های نر و ماده نسبت به شرایط نگهداری (تغذیه، پرورش و مدیریت و ...) و سن و نژاد تفاوت نشان می‌دهد و آنچه لازم است اشاره شود این است که وزن تخم تأثیری بر وزن نهایی یا سرعت رشد ندارد (ماهری سیس، 1376).

وزن بلدرچین نر در 6 هفتگی بین 120 تا 150 گرم و در مورد بلدرچین ماده 150 تا 180 گرم متغیر می‌باشد بلدرچین‌های تخم‌گذار حدود 280 تخم در سال می‌گذارند. در کل بلدرچین‌ها به ازای 270 تخم در سال حدود 8 کیلوگرم غذا مصرف می‌نمایند و تولید وزنی تخم در سال حدود 3 کیلوگرم می‌باشد (ماهری سیس، 1376).

تخم بلدرچین دارای لکه‌هایی به رنگ‌های متفاوت با زمینه‌ای سبز، قهوه‌ای یا آبی و ... بوده و تقریباً به طور متوسط 10 تا 12 گرم وزن دارند، که حدود 8-7 درصد وزن بدن را شامل می‌گردد. 75 درصد تخم‌گذاری 3 تا 6 بعد از ظهر و 20 درصد در شب گذاشته شده و درصد نطقه دارای در هفتة اوّل شروع تخم گذاری 4 درصد و در پایان دو ماهگی به 72 درصد می‌رسد (دیانی، 1376؛ ماهری سیس، 1376).

1-6- جوجه‌کشی و باروری

جوجه‌کشی بلدرچین‌های وحشی به صورت طبیعی (کرچ شدن) انجام می‌شود و با خوابیدن بلدرچین ماده روی تخم صورت می‌گیرد که در سال 12 تخم می‌گذارد (دیانی، 1376؛ ناظر عدل، 1375)، ولی بلدرچین‌های اهلی در تمام طول سال تخم گذاشته وکرچ شدن در بین نوع اهلی در حد وسیعی کاهش یافته و این پدیده به ندرت در آن‌ها ظاهر می‌شود. جوجه‌کشی مصنوعی در آن‌ها همانند مرغ‌ها است. تخم بلدرچین وحشی که وزنی در حدود 10 گرم دارد که در نوع اهلی به 12 گرم هم می‌رسد (ناظر عدل، 1375).

نگهداری تخم‌ها در انبارهایی با دمای 15-13 درجة سلسیوس و رطوبتی 60-50 درصد به مدت 8 روز امکان پذیر است، ولی معمولاً نباید بیش از 7 روز انبار شود (سانبوری، 1992؛ ناظر عدل، 1375).

دورة جوجه‌کشی 17 روز به طول می‌انجامد ولی اگر چنین رشد اولیة داشته باشد، به 15 روز تقلیل می‌یابد (ناظر عدل، 1375).

تخم‌ها برای جوجه درآوری مدت 14 روز در انکوباسیون تحت شرایط دمایی 8/37 درجة سلسیوس و رطوبت نسبی 65-60 درصد و مدت 3 روز هم در هچر تحت شرایط دمایی 5/37 – 3/37 سلسیوس با رطوبت نسبی 90-80 درصد سپری می‌نمایند (ناظر عدل، 1375).

قدرت جوجه درآوری تخم‌های بارور 80-70 یا به عبارتی 70-50 درصد از کل تخم‌های گذاشته شده را شامل می‌شود که بستگی زیادی به سن آن‌ها به ویژه سن ماده‌ها دارد (ناظر عدل، 1375).

بهترین نتیجه باروری را در نسبت یک به یک می‌توان اخذ کرد ولی عملاً نسبت یک نر به 3 ماده اعمال 

می‌گردد و پس از هر بار جفت‌گیری بلدرچین‌های ماده به مدت 6-5 روز و گاهی حتی 12-10 روز تخم‌های بارور می‌گذارد و برای اینکه اسپرم‌ها در سن بلوغ کاملاً فعال گردند، حداقل 16 ساعت نور در سالن لازم است (ناظر عدل، 1375).

جمع‌آوری تخم‌هایی که برای جوجه‌کشی استفاده می‌شوند بایستی 4 روز بعد از ورود نرها به داخل ماده‌ها صورت گیرد (آچاریا[1]، 1990). لازم به ذکر است که با افزایش سن ماده‌های قدرت جوجه‌ درآوری تخم‌های بارور کاهش می‌یابد، امّا مسن بودن نرها تأثیری در این امر ندارد (آچاریا، 1990) و ماده‌های جوان صرف نظر از سن نرها بیش از ماده‌های مسن جفت‌گیری می‌نمایند (حقیقی خوش خو، 1375).

به طور کلی قابلیت جوجه‌ درآوری بر اثر ذخیرة طولانی مدت کاهش می‌یابد که به طور متوسط به ازای هر روز انبار کردن، درصد جوجه درآوری با ضریب ثابت 3 درصد در روز کاهش می‌یابد (آچاریا، 1990؛ حقیقی خوش خو، 1375)، البته سن گلة والدین (مادر) نیز در جوجه درآوری مؤثر است و با افزایش سن، درصد جوجه درآوری کاهش می‌یابد. بهترین درصد جوجه درآوری در تخم‌هایی حادث می‌شود که پرندگان در سن 24-8 هفتگی گذاشته باشند (آچاریا، 1990؛ حقیقی خوش خو، 1375).

1-7- بازده تولید

با وجود اینکه بلدرچین‌های سنگین وزن (پرواری در دورة پرورش) تا سن بلوغ مقدار 700-650 گرم غذا مصرف می‌نمایند، لیکن ضریب تبدیل غذایی در اثر به گزینی و عوامل مدیریتی و اصلاحی در بلدرچین نر و ماده روز به روز به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن، کاهش داده است و ضریب تبدیل غذایی در دورة تخم‌گذاری با توجّه به مصرف 30 گرم غذای روزانه حدود 4/3- 3/3 می‌باشد (ناظر عدل، 1375).

درصد تلفات در دورة رشد 5-3 درصد و در دورة تخم‌گذاری 2-1 درصد در هر ماه است (ناظر عدل، 1375).

عملاً طول مدت نگهداری بلدرچین‌ها جهت حصول تخم حدود 7-6 ماه بوده ولی تا یک سال هم نگهداری

می‌کنند (ناظر عدل، 1375).

در ابتدای دورة تخم‌گذاری به ویژه در هفتة اول درصد تخم‌گذاری 4 درصد است که در سن 50 روزگی به 50 درصد رسیده و تا پایان 2 ماهگی به 72 درصد و در سن 10 هفتگی به 80 درصد بالغ می‌گردد و در حدود 50 روز بعد از شروع تخم‌گذاری (حدود سن 90-89 روزگی) به اوج تولید (86 درصد) می‌رسد (گلیان، 1374؛ نصیری، 1376؛ آچاریا، 1990).

1-8- روش‌های نگهداری و شرایط لازم

اساساً می‌توان بلدرچین‌ها را نیز همچون مرغ به سه روش بستر، قفس و باتری نگهداری نمود ولی فعلاً آنچه عملاً استفاده می‌شود، بیشتر سیستم قفس می‌باشد.

1-8-1- سیستم بستر

از سیستم بستر در پرورش بلدرچین زیاد استفاده نمی‌شود چون جوجه‌ها بسیار کوچک و پر تحرک بوده و رسیدگی به آن‌ها و تأمین شرایط زندگی آن‌ها در این سیستم مشکل است. ضمناً فضای بیشتری نیز احتیاج دارند با این وجود در سیستم بستر در ابتدای دورة پرورش می‌توان 150 جوجه را در هر متر مربع که این تعداد در 2 هفتگی به 100 قطعه در هر متر مربع در 3 هفتگی برای نگهداری هر بلدرچین 150 سانتی‌متر مربع مساحت و برای هر قطعه بلدرچین بالغ مساحتی در حدود 200-190 سانتی‌متر مربع در نظر گرفت (ماهری سیس، 1376).

لازم به تأکید است که حتی‌الامکان در 3 هفتة اول زندگی از سیستم بستر صرف نظر شده و به جای آن از قفس که نتایج بهتری می‌دهد بهره گرفت (ماهری سیس، 1376).

1-8-2- سیستم قفس

نگهداری بلدرچین‌های بالغ و جوجه‌های آن‌ها اصولاً در قفس صورت می‌گیرد. حسن این روش در آن است که کنترل بلدرچین‌های حساس در مواقع ترس و بیماری در قفس بیشتر میّسر است.

ارتفاع قفس‌ها کم و اصولاً برای دورة پرورشی از قفس‌هایی به ابعاد 100 × 60 سانتی‌متر و ارتفاعی در حدود 16 - 15 سانتی‌متر استفاده می‌کنند. معمولاً 170-140 جوجه را تا دو هفتگی می‌توان در چنین قفس‌هایی نگهداری نمود.

مساحت لازم هر قطعه بلدرچین بالغ 80-75 سانتی‌متر مربع و برای جوجه‌ها، بستر به سنین مختلف 70-20 سانتی‌متر مربع می‌باشد (ماهری سیس، 1376).

کف قفس‌ها را در هفتة اوّل با کاغذ یا مقوای نازک می‌پوشانند تا از گیر کردن پای جوجه‌ها در سواخ‌های کف که ابعادی در حدود 8/0 سانتی‌متر مربع دارند، جلوگیری ‌شود (ماهری سیس، 1376).

بلدرچین‌ها تا سن بلوغ (سن شش هفتگی قبل از شروع تخم‌گذاری) در سالن جوجه و در قفس‌هایی که ابعاد آن معّین است، نگهداری و پس از آن جهت تخم‌گذاری به قفس‌هایی که در سالن بالغین نصب شده‌اند، و ابعادی بزرگ‌تر دارند منتقل می‌شوند (ماهری سیس، 1376).

قفس‌ها می‌توانند 4 الی 8 طبقه روی گذاشته شوند، امّا ارتفاع اولین ردیف قفس‌ها از کف بایستی در حدود 60 سانتی‌متر باشد (ماهری سیس، 1376).

1-8-3- سیستم باتری

تمام مشخصات دقیقاً مانند سیستم قفس می‌باشد، تنها با این تفاوت که در این سیستم کلیة کارهای سالن اعم از تغذیه و آب‌دهی و کودکشی و ... به ‌صورت اتوماتیک انجام می‌گیرد، در صورتی که در سیستم قفس بیشتر کارها دستی بوده و به کارگر بیشتری نیاز است.

1-8-4- درجة حرارت سالن

 در روزهای اول درجة حرارت سالن نگهداری حدود 35-27 درجة سانتی‌گراد و هر هفته 3 درجه کاهش می‌یابد تا حرارت به 25-20 درجة سانتی‌گراد برسد که حرارت مطلوب سالن‌های پرورشی بلدرچین می‌باشد؛ و تا آخر دوره در این حّد نگهداری می‌شود (ماهری سیس، 1376).

هر چند بلدرچین‌های بالغ می‌توانند با دمای کم سازگاری داشته و مقاوم گردند، ولی نیاز به محلی دارند که حداقل 14-13 درجة سلسیوس حرارت داشته باشد (ماهری سیس، 1376).

1-8-5- نور

نور از هردو جهت شدت و مدت مهّم بوده که احتمالاً مورد بحث قرار می‌گیرد.

- مدت نور 

در 3-2 روز اول ورود جوجه‌ها به سالن حتماً بایستی 24 ساعت روشنایی داده شود مطالعات انجام شده در دانشگاه کالیفرنیا نشان داده است که بلدرچین ژاپنی برای تولید مطلوب به 18-14 ساعت نور نیاز دارد و برای تخم‌گذاری حداقل 16 ساعت نور ضروری است (ماهری سیس، 1376).

- شدت نور

 شدت نور در هفتة اول 4 وات و بعد از این مدت تا آخر دوره 2 وات برای هر متر مربع سالن لازم می‌باشد (امامی میبدی، 1372).

1-8-6- رطوبت

برای سالن نگهداری بلدرچین رطوبت نسب بین 70-40 درصد مناسب است. رطوبت کم باعث کاهش رشد پرها و ایجاد گرد و خاک و رطوبت زیاد موجب شیوع بیماری‌های تنفسی و گوارشی به ویژه آسپروژیلوس می‌گردد که تهویة مطلوب و اضافه کردن سنگ آهک (آهک زنده) به بستر از رطوبت زیاد و شیوع بیماری مذکور جلوگیری می‌‌کند (ماهری سیس، 1376).

1-8-7- تهویه

تهویه عبارتست از وارد کردن هوای تازه (اکسیژن) به سالن و خارج کردن هوای آلوده (دی اکسید کربن، و گازهای متصاعد شده دیگر مثل آمونیاک و ... ) از سالن، بدون تهویة سالم و مطلوب، تنظیم رطوبت و حرارت و بهداشت سالن بعید به نظر می‌رسد، در تهویة نامطلوب عملاً تلفات بلدرچین‌ها بیشتر می‌شود.

1-9- بهداشت

 در مورد بهداشت، موارد ذیل دقیقاً بایستی رعایت گردند (پناهی دهقان و همکاران، 1375).

الف - بلدرچین‌ها را بایستی دسته جمعی بر حسب سن تقسیم بندی کرده، پرورش داده و برای سالن جوجه و بالغین کارگر مستقلی در نظر گرفته شود.

ب - خرید بلدرچین‌ها باید از گله‌های عاری از بیماری صورت گیرد.

ج - کنترل مداوم گله از نظر سالمونلا ضروری بوده و تمام بلدرچین‌هایی را که به هر دلیل مریض شده‌اند، بایستی از گله جدا کرد.

د- قبل از دورة انکوباسیون، باید انکوباسیون و هچری بوسیلة دود دادن مواد ضدعفونی کننده، ضدعفونی و میکروب زدایی شوند.

ذ- مزرعة نگهداری بلدرچین‌ها از محل سایر گونه‌های دام و طیور باید مجزا باشد.

و- کنترل مداوم و دقیق بازدیدکنندگان (ضدعفونی کفش‌ها)

ز- بلدرچین‌های تلف شده بایستی خارج و تجهیزات و لوازم آلوده در صورت امکان ضدعفونی شده در غیر این صورت معدوم شوند.

---

[1]

اصول ژنتیک مولکولی

شامل بحث های زیر :

مواد ژنتیکی

کروموزوم ها

ژنومیک و اصلاح ژنتیکی

شامل بحث های زیر که به صورت علمی و به زبان ساده تر توضیح داده شده است :

تعریف ژنومیک

زمینه کاربردی اصلی پدیده ژنومیک در دامپروری

ابزارهای ژنومیک

بکار گیری اب ...